- deminutio
- dēmĭnūtĭo, ōnis, f. [deminuo], a diminution, decrease, lessening, abatement [p. 542] (good prose).I.Lit.:II.
accretio et deminutio luminis,
Cic. Tusc. 1, 28:civium,
id. Cat. 3, 10, 24:vectigalium,
id. Agr. 1, 7, 21:de bonis privatorum,
id. Off. 2, 21, 73; cf.: tanta de imperio, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4:multari imperatorem deminutione provinciae,
i. e. by shortening his term of command, Cic. Prov. Cons. 15 fin. —Trop.A.In gen.:B.alicujus libertatis,
Cic. Agr. 2, 7: muliebre fastigium in deminutionem sui accipiens (sui, i. e. his own dignity ), Tac. A. 1, 14: mentis, a being out of one's senses (shortly before, alienata mens), Suet. Aug. 99 fin.:honor aut deminutio,
i. e. dishonor, Plin. 34, 13, 38, § 137.—Esp. (legal t. t.), the right of alienation of one's estate:C.uti Feceniae Hispalae datio deminutio esset,
Liv. 39, 19, 5 (Weissenb. ad loc.).—Public. t. t.: capitis deminutio, the loss or forfeiture of civil rights, Caes. B. C. 2, 32, 9; Gai. Inst. 1, 160 sq.; Dig. 28, 3, 6, § 6; 25, 3, 7, § 1; Ulp. Reg. 10, 3; cf. Dig. 38, 17, 1: Poste Gai. p. 108;D.Sandars,
Just. Inst. Introd. 40 sq.; v. Caput, III. 1. b. —In grammat. lang., a diminutive form, Quint. 1, 6, 6; cf. ib. 4; Charis. p. 73 P.; 128 P. et saep.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.